Min dît kulîlkek li bexçê vebû, çûk ji bêhna wê serxweş bûn, baskên xwe li binê ezmanê azwerî û stranan belav kirin. Vê havînê dixuye ku kulîlk bi tevahî paleta xwe reng kirine.

Çiqas gelek reng, ewqas dewlemend û bedew. Heman bedewî di cihêrengiya netewe û çandan de xwe dide der. Ronîkirina vê bedewiyê tê wateya aştiyê. Aştiya ku dê li seranserê cîhanê belav bibe. Ji bo parastina vê bedewiyê bi hezaran kesan canê xwe feda kirin

Jiyan li vê axê çêdibe û jiyana nû dide afirandin. Keça kurd a ku li van çiyayan bask girtiye jî li ser vê axê bi cih bûye. Ew qas ji jiyan û mirovan hez kir ku bîranîna şehîdên nemir silav kir. Xwe deyndarê ax û ava van çiyayan û gelê xwe didît. Bangî her kesî kir. Gelê kurd xwedî gelek zarokên qehreman in ku bi qîmeta xwîna xwe ji bo avakirina pêşerojeke geş bi lehengî şer kirin.

Tenê miletên ku êş û azar dîtine dikarin wê fêm bikin. Tiştek bêwate nabe. Tu tişt bê şop namîne. Bi hezaran leheng di dîrokê de ji bo parastina nirxên xwe yên resen şehîd bûn.

Tu dayîk bi dilxwazî zarokê xwe naşîne şer. Lê îro dayikan ewqas êş kişandine ku dibêjin 10 zarokên wan ên leheng hebin jî dê ji bo têkoşîna xwe ya azadiyê dîsa bişînin. Zîlan jî xwest bibe hilgirê îdeolojiya azadiya jinan, civakê, gelê xwe û gelê bindest.

Mirovên ku bi sedan pirtûkan dixwînin û ji dûr ve zanistê dinirxînin, pir caran ji ber heman zanînê seqet dibin. Ew nikarin rastiyê rast binirxînin. Leheng ji dayik nabin, lê xwe didin afirandin. Ji bo ku yên wek min û te di pêşerojê de bi azadî îfade û afirandinê bikin jiyana xwe didin.

Hinek kes wê bêjin ka wî nexwest wek min û te bijî. Ma ew wek ciwanekî ku nû li ser hêlîna jiyaneke geş ketibû xewnên wî tunebû? Wek bersiva hemû pirsan bû manîfêstoya azadiyê. Di wî temenê ciwan de,  ji gelek mirovan bêtir jiyanê fêm kir û nirxand.

Ne girîng e mirov çiqas bijî. Girîng e ku em çawa dijîn. Zîlan berdewamiya jiyana xwe ya ku nekir diyarî gelê xwe kir. Dîsa gelê xwe îlham da ku ji bo mafên xwe têbikoşin. Meha hezîranê sembola rûpeleke nû ye ku bi destana Zîlan hatiye nivîsandin. 30’ê hezîranê jina kurd êdi wek roja manîfestoya azadiyê û berxwedaniyê bi dest digire û pîroz dike.

Zîlan bi çalakiya xwe çû hembêza axa welatê xwe û tev li refên şehîdên nemir bû. Ew gulek bû di baxçê azadiyê de. Gulekî ku tu caran naçilmise, lê her şîn dibe, dijî û dide jiyandin.

Zîlan kulîlkekî ku nayê çandin bû. Her kulîlk jî bêhna wê tune. Her baxçe jî bi kulîlk nîne. Her gul jî wek Zîlan nîne.