Şeymanûr Yapici ku Beşa Rêveberiya Cemaweriyê ya Zanîngeha Dîcleyê xwend û betal ma, li taxa Sûriçiyê ya navçeya Sûra Amedê dest bi sahafiyê kir. Kevnefiroşa pirtûkan (Sahaf) Yapici navê “Wargeh” li kargeriya xwe kir û vê qada kar wekî stargehê pênase kir. Şeymanûr Yapici berê li gelek sektorên taybet xebitî. Lê ji ber karê wê li gorî daxwaza wê pêş neket, dest bi kevnefiroşiya pirtûkan kir. Yapici, di demsala havînê de li kolana Sûrîçî cihek kire kir û bi alikariya hevalên xwe nû kir. Yapici piştî bi sor û zahmetî cih paqij û nû kir, nêzî 2 meh in kevnefiroşiya pirtûkan dike. Şeymanûr Yapici diyar kir ku ji pirûkên destê duyemîn gelek hez dike û wiha got: “Sedema vekirina min a vî cihî kevnefiroşiya pirtûkan hezkirina min a xwendina pirtûkan bû. Berê li Amedê rastî sahafan hatim. Beriya zanîngehê min li Enqereyê kevnefiroşiya pirtûkan bihîstibû. Kêfa min ji kevnefroşiya pirtûkan re dihat. Êdî min dest bi berhevkirina pirtûkên kevn kir. Ez arşîva pirtûkan jî kom dikim. Min dixwest arşîveke min a mezin hebe. Lê rewşa aborî derfet neda.”
Gelek cureyên pirtûkan hene
Yapici bi lêv kir ku hatina her kesekî wê bextewar dike û wiha axivî: “Em li vir bi gelek cureyan pirtûk difiroşin. Li vir pirtûkên roman, helbest, çîrok, pirtûkên derûnî, civakî û ilmî û hene. Ez dixwazim her kesî teşwîqî xwendina pirtûkan bikim. Ev der bala gelek kesan dikişine. Gelek mirovên cuda tên vir û em nêrînên cur bi cur ji hev digirin. Hatine herkesî ji bo min kêfxweşiyek e.”
Pirtûk xwînerên xwe dibîne
Yapici anî ziman ku dema mirov di nava civakê de weke jin dest karekî dike pêşdarazî zêde dibe û wiha lê zêde kir: “Her kesek tiştek dibêje. Gelek kesan digot ‘Dê çawa di nava vê kolanê de kar bê kirin?’ Lê her pirtûk xwînerên xwe dibîne. Ev xebat gelekî min bextewar dike. Ji ber ku beşa min jî ya pergîdanê bû ez zanibûm rê û rêbazên kar û xesarê. Di vekirina kargehekê de dibê mirov carna li benda demê bisekine. Lê carna mirov li cihên wisa kar nake jî. Ji bo sahafekî hewceyê zêde cihê qelebalix nake.”
‘Cihekî xweş dan avakirin’
Di berdewama axaftina xwe de Yapici destnîşan kir ku siparîşên esnafên der û dorê ji wan re dibe alîkiyekê û wiha pêde çû: “Dema ku min ev der vekir ez gelek fikirîm min ji xwe re got ‘heta pereye ez hosta ez ê bi wî pereyê pirtûkan bistînim’. Şemala vir dibe ku weke hinek cihên din balê nekişîne. Lê me bi pereyekî hindik cihekî xweşik ava kir. Esnafên derdorê tên liv ir pirtûkan dixwînin.”
Pirtûkên kevn eleqeyê dikşînin
Yapici da zanîn ku pirtûkên bi gelek zimanan difiroşin û wiha bi dawî kir: “Pirtûkên me bi zimanê kurdî, tirkî, almanî, fransî, îngilîzî û çend heb jî bi zimanê osmanî û erebî hene. Lê mixabin kesên ku tên vir bala wan bêhtir pirtûkên tirkî dikişine. Kesên ku tên pirtûkên kurdî jî dipirsin jî hene. Lê kêm in. Bi piranî pirtûkên tirkî tên firotan. Dema ku saziyek ango pirtûkxaneyek bê valakirin ew tişt bala min dikişine. Hinek pirtûkên kevin jî di van refan de hene ew jî yên antîkayê ne. Ew pirtûk bixwe jî ji dîrokeke kevin a salên 1945’an tên. Ez rojê herî kêm li vir 2-3 pirtûkan difiroşim. Bi gelemperî kesên ku tên li van pirtûkên kevin dikirin, kesên temenê wan mezin e. Ew van pirtûkên kevin ji xwe re dikin arşîv. Ji bo zarokan jî me ref daye çêkirin ew jî tên distînin.”
