Babil Koşmaza ke Dîlok de raştê erdlerzî ameye ard ziwan ke dewleta tirke wayîrê qurbananê erdlerzî nêvejîyena û wina vat: “Merdimanê ke bi serran kede daye, bîyî wayîrê banan. Nika banê înan rijîyayî û dewlete bananê ci oncîna roşena înan.”

Koşmaze wina qisey kerd: “Wextê têşîyayîşî de ma keyeyî ra nêvejîyayî. Ma pawit heta ke erdlerz vindet. Gama ke ma ameyî teber, her kes teber de bî. Ma di rojî yew înşaet de mendî. Şansê ma bîbî, ma konteynerê yew pawitoxî de mendî  ke nasê ma  bî. Zaf sixletî bîye. Ez eslê xo Mereşî ra ya. Zaf merdimê ma merdî. Banê ma nêrijîya, sey kêm xesarî nusîya. La çimeyê kênaya mi corî ra heta cêr qelişîyayo. Dêsanê ma de qelişî est ê. Ma agêrenê keyeyê xo la ma senî şine zerre nêzanê.”

Koşmaze bale ante ser ke înan qet dewlete ra hetkarî nêdîye û vat: “Nan zî ma nêdî. Dima ra yew firina dewe çar nanî dayî her keyeyî. Ma nan û werd nêdî, zafê kesan cayê mendişî nêdî. Hewa zaf serd bî, vewre varaye, şîlî varaye, vaûvirike vejîyaye. Roja verên a erdlerzî zaf serd bîye. Hem awe çînê bîye, hem serd bî. Bitaybetî ma sey cinîyan zaf tengayîya tuvaletî ante. Reyna malzemeyê pakkerdişî çînê bî. Nika waya mi xeyme de ya. Xeylêk kesî kuçeyan de yê. Merdimanê ke bi serran kede daye, bîyî wayîrê banan. Nika banê înan rijîyayî û dewlete bananê ci oncîna roşena înan.’