Çiqas aşma Remezanî bêro pîlanê xo ra bi axinêke nê eşnawena, “were bi rojeyê verênan” wexto ez nê eşnawena xemgîn bena. Gelo rojeyê verênî senîn bî ke hende bi hesret yenê yadkerdiş. Ma wina wextêkê rê rast ameyî ke her çî goreyê berjewendîyê xo form girewto û çi heyf nînan ra bawerî zî tesîr bîya.

Ma aşma Remezanî ra derbaz benê. Na aşme, aşmêka pîroz a semedê muslumanan. Na aşme de muslumanî xo pêro çîyê nefsanî ra dûr danê û pakkerdişê fikrî, hîsî û bedenî rê hadreyî kenê. Her çiqas mîyanê komelî de roje sey ‘feqîran famkerdiş’ bêro zanayîş zî la mana û muhtewayê xo de xeylêk çîyan bi ca keno. Xora ma tena bi feqîran famkerdişî dir gêrê bidê o wext roje çira feqîran rê zî bîyo ferz? Goreyê nêzdîbîyayîşê winasî gerek feqîrî roje ra muaf bibîne. Yan zî çira tena aşmêke feqîran bîyarê xo vîr? Yanî no ramojneno ke tena feqîran famkerdiş nîyo û ma gerek qaydeyê ci bizanê, cigêrayîş bikerê û fam bikerê.

Seke yeno zanayîş her bawerî de qayde û nîzamêke esto. Eke merdim ê qeydayan tam bi ca nêaro yan zî goreyê xo şekil bido û biciwîyo o wext esasê ci ra dûr keweno. No semed ra ganî merdim heqîqetê ci baş bizano û wina têbigeyro. Goreyê ke Quran de ameyo nuştiş; roje verê îslamîyetî zî ameyo girewtiş. O wext ra heta nika xeylêk çî vuryayî. Her çiqas vernîya îslamîyetî de bi hawayêke zelal rojegirewtiş senî bîyo merdim nêzano zî la zaf weş eşkeno nimûne wextê zemanê Hz. Mihemedî û nê zemanî ra bido. Goreyê hedîsan Hz. Mihemedî bi çend xurma û zeytûnan fitarî akerdo la nika musabaqaya werdî mîyanê muslumanan de esta. Kam hîna zaf sofreyê xo kerd dewlemend û kam hîna zaf forsê werdê xo da la çîyo ke merdim dejneno kesê ke feqîrê reyna yenê peygoşkerdiş û nînê vîrardiş. Feqîrî reyna perîşanîya xo de manenê.

Bawermendê ke dewlemendê nê rindî zanê ke derûdorê xo rê berpirsayîr ê û ganî paştdayîş bidê feqîr û fuqaran. Labelê tena pîzeyê xo fikrîyenê. Xora bawerîya xo baş bi ca biardêne ne feqîrî, ne zî bêtêduştî mendêne.

Helbet tena feqîrî ney, heqê kesî nêwerdiş, zûran terkerdiş, vatişê xirabî ra dûrvistiş, çîyê nefsanî ra pakbîyayîş ûsn çîyan rê dîqetkerdiş lazim o. La ewro ma ewnîyenê bêtêduştîyêk pîl mîyanî komelî de esto. Yê kesê ke xo musluman biname kenê mîyanê koşk û sarayan de yê, heq û huqûqê însanan binpay kenê, diznenê, zûran kenê her çî xo rê helal vînenê û nêwazenê xêrcê înan kes nefes bigîro. Heto bîn ra bi roje û nimajê xo wazenê şarî bixapênê û şar zî yeno xapênayîş.

Mezgo ke bêro girêdayîş, raştîyan bivîno zî fek şaşîyan ra vera nêdano. Merdim însanê newînan rê heşe ramojno do vajê rêçe ça de ya. Çike verê pêro çî berjewendîyê xo fikrîyenê. Zulm ra zî haydar ê, nêheqî ra zî û bêtêduştî ra zî haydar ê. La kerkerdiş û korkerdiş înan rê hîna asan û raşt yeno. Çi heyf nêzdîbîyayîşê winasî dir komel ver bi teraşî şin o. Komelêko ver bi teraşî şêro êdî xelisbîyayîşê ci çin o.

Hema ke ma nêresayê verê teraşî her ca de hemverê xirabî ma bibê qalxan, ma haydar bê xo ra û derûdorê xo ra. Ganî çi bawermend çi bêbawermend semedê komelêko têduşt dest bidê yewbînan, xebate bikerê û her bawerî û weşikî rê rêzdar bê. Veng bidê vengê mazluman û zaliman binerd bikerê. Ma wina dinyayêke weş awan bikerê ke êdî ma nêvajê “were bi roj û rojeyê verênan.”