Koma 78 kesên ku ji siyasetmedar, rojnamevan, nivîskar, hunermend û rewşenbîr hene, ji bo çareserkirina pirsgirêka kurd a demokratîk û aştiyane li hev civiyan. 78 kesayet bi sernavê “Deklarasyona Banga Aştiyê” li hotelek Taksîma Stenbolê civîna çapemeniyê li dar xistin û deklarasyonek aşkere kirin. Li eywana civînê pankarta “Banga Aştiyê” hat daliqandin. Gelek rojnamevanên neteweyî û navneyteweyî civîn şopandin. Gelek nûnerên rêxistinên sivîl û siyasetmedar beşdarî civînê bûn û piştevaniyê deklarasyonê kirin. Serokê Rûmetê yê Komeleya Mafên Mirovan (ÎHD) Akin Bîrdal ku di nav îmzevanan de cih digire, di destpêka civînê de axaftin kir. Bîrdal, anî ziman ku aştî ji bo her kesî lazim e û xwest her kes ji bo aştiyê têbikoşin.
Piştî axaftina Bîrdal, aktîvîsta mafên mirovan Nîmet Tanrikulu daxuyaniya deklerasyonê xwend. Tanrikulu diyar kir ku li Tirkiye û Rojhilata Navîn ji her demê bêtir pêdivî bi aştiyê heye û xwest li şuna siyaseta tecrîd û polîtikayên azadî û aştiyê bê pêşxistin û wiha got: “Li Tirkiyeyê ji bo pirsgirêka kurd bi rêya aştî û demokrasiyê sareser bibe ji sala 1993’an heta niha gelek gav hewldan hatine kirin. Di salên 2013-2015’an de dîsa hewldanek pêş ket. Lê vê hewldana dawî jî mixabin bi encam nebû. Di vê pêvajoyê de gelek geşedanên erênî pêş ketin. Di vê pêvajoyê de şer rawestiya. Aramî pêş ket.”
Tanrikulu anî ziman k udi sala 2015’an de pêvajoya çareserî û aştiyê xera bû. Piştî ev pêvajo bi dawî bû, Tirkiye bi lez dîsa ket nava şer. Di 24’ê tîrmeha 2015’an de li axa Tirkiye, Iraq û Sûriyeyê şer geş bû. Vê pêvajoyê bandorek neyînî li hemû qadan kir.”
Muxabat Abdullah Ocalan e
Tanrikulu anî ziman ku Rêberê PKK’ê Abdullah ji bo pêşxistina aştiyê ji salên 1993’yan heta 2015’an her tim ket nava hewldanan û wiha axivî: “Ocalan di van salan de her tim înisiyatif da ser mile xwe. Her tim ji bo pirsgirêka kurd bi rêya aştiyane û demokratîk çareser bibe ket nava hewldanan. Lê, 32 sal in bi tu awayî agahî ji Ocalan nayê girtin. Ji hemû mafê xwe yê zagonî û miroavî bêpar hatiye hiştin. Malbat û parêzer nikarin hevdîtinê bikin û bi tu awayî agahî jê nayên girtin. Divê hürmet nîşanî mafê Ocalan bê dayîn.
Kesên îmze avêtin deklerasyonê wiha ne: “Abdulhakîm Daş, Ahmet Asena, Ahmet Faruk Unsal, Ahmet Turk, Ahmet Uçar, Akin Birdal, Alî Duran Topuz, Ali Kenanoglu, Atîlla Yuceak, Ayşegul Devecîoglu, Azad Bariş, Bahadir Altan, Bîrgul Asena Guven, Canan Kaplan, Canan Yuce, Cavît Ugur, Celal Firat, Cengîz Çiçek, Cevdet Bagca, Dîlek Gokçin, Dogan Ozguden, Ekîn Yeter Moray, Elîf Torun Oneren, Ender Ondeş, Erdal Dogan, Erdogan Yalgin, Eren Keskin, Erol Katircioglu, Esengul Demîr, Fatma Gok, Ferda Koç, Feryal Oney, Fikret Başkaya, Fîlîz Kerestecîoglu, Gamze Taşçi, Gulsum Agaoglu, Hakan Ozturk, Hakan Tahmaz, Hasan Cemal, Hayrettin Bellî, Huseyin Aykol, Huseyîn Ayrilmaz, Husnu Ondul, Încî Hekîmoglu, Încî Tugsavul, Îrfan Aktan, Julîde Kural, Kadrîye Dogan, Kanber Saygili, Kezban Konukçu, Mert Buyukkarabacak, Mukaddes Erdogdu Çelîk, Musa Kulu, Muslum Yucel, Namik Koyuncu ,Nejat Taştan, Nesîmî Aday , Nimet Tanrikulu, Orhan Alkaya, Oya Ersoy, Oya Oznur, Ozgur Karabulut, Ozgur Muftuoglu, Pakrat Estukyan, Perîhan Koca, Pinar Aydinlar, Ridvan Turan, Seda Berzeg, Serhat Çakmak, Sînan Gokçe, Suna Aras, Şanar Yurdatapan, Yaşar Guven, Zeki Gul, Zîya Halîs, Ertugrul Barka, Ertugrul Mavîoglu, Ercan Altuntaş
